I jak to przed Świętami Bożego Narodzenia – w klasach klasowe wigilie. I bywa bardzo różnie, ale widziało się na korytarzu szkolnym organizatorów wigilii, jak taszczyli na plecach kuchenki mikrofalowe. Czy to nie jest zły pomysł? Doskonały. No choćby na gorący czerwony barszczyk z fasolą z puszki. To znakomite, błyskawiczne danie wigilijne. A przecież i rybka przyrządzona wcześniej też może być bardzo szybko uzdatniona do spożycia.
Ale były też wigilie, jak się widziało ze zgrzewką coli, torebkami kartoflanych chipsów czy tez opakowaniami suchych wafelków kakaowych. Takaż inwencja, takiż pomysł na życzenia bożonarodzeniowe. Przy wafelkach Prince Polo.
Ale opłatek wszędzie był. A to już inna kategoria. To najprostsze ale genialne ciasteczko zawsze pełni główną rolę na takich spotkaniach. I nie ma przy nim silnych. Trudno przy nim „nawijać”. No nie da się. Wtedy nie mówimy - przemawiamy. A jest to przemowa do jednej osoby.
Nauczyciele, pracownicy administracji i obsługi mieli swoją wigilię w małej sali gimnastycznej. Uroczystość przygotowana przez ks. Piotra Rutkowskiego, panią Anitę Ziomko-Nowak i Janusza Mońkę. Można było posłuchać kolęd i posmakować wigilijnych potraw przygotowanych przez młodzież klas tzw. żywieniowych. A przygotowali prawdziwe smakowitości. Były, a jakże, pierożki z kapustą i grzybami, krokiety z mięskiem z rybki i pieczarkami, barszczyk czerwony i to w znakomitym jak trzeba kolorze i smaku. I słodkich ciasteczek cała fura w przeróżnych smakach. A najlepsze te najprostsze – kruche okrąglutkie ciasteczko cieniutkie i zagięte na pół, ale nie twarde, bez szkody dla ząbków, z cieniutkim plasterkiem jabłka.
I śpiewano kolędy, oczywiście. Tak było.
